Hoe bang ben jij?

Eens was de wereld mooi, tenminste dat zeggen de mensen nu.

Maar denk eens even terug. Was dat wel zo? De mensen waren vooral met zichzelf bezig en met vooral veel materialisme. Er was veel geweld en hoe bang waren we met al die terreur aanslagen moorden bedreigingen etc.? Er is helaas nog steeds geweld, en zeker heel veel verborgen geweld. Ik hoop dat mensen gaan inzien dat het draait om liefde in het leven. We gaan een hele andere toekomst tegemoet. Zal het mooier worden? Tja ik hoop het. De tijd zal het leren. Niemand weet hoe het precies zal zijn. Maar je hebt eigenlijk nooit controle over je leven.

Vroeger was ik vaak heel bang. Ik voelde mij eenzaam en alleen in een gezin van 4 kinderen. Er werd mij vaak verteld dat alles wat ik dacht en vertelde maar raar was, en dat ik achter de bloemkolen gevonden was. Er werd mij echt wel ingepeperd dat ik verkeerd was en er niet toe deed. Kan je je voorstellen wat dat met mij heeft gedaan? De buitenwereld dacht dat wij een gezin waren als het kleine huis op de prairie. ( ken je dat nog? ) Ik was het enige kind in het gezin dat dik was. Ik was niet gepland, dat is mij dikwijls verteld. En ik werd niet gehoord. Kan je je voorstellen hoe alleen en verdrietig ik was? Dat heeft best wel lang geduurd. Op de lagere school werd ik vanaf de 5e klas ook best wel erg gepest. Was het heel erg? In mijn beleving wel, want ik kreeg steeds meer de bevestiging dat ik niet leuk was. Mijn zelfbeeld werd er niet beter op. Toen ik eenmaal naar de middelbare school ging , ging het beter. Ik kreeg leuke vriendinnen en vrienden. Zij moesten wel vaak om mij lachen en zij veroordeelde mij niet. Dus je snapt wel dat er niet zo heel veel van leren terecht kwam. Ik was meestal meer bezig met gevoel dus ook met veel lachen, maar daaronder zat heel veel verdriet.

Het gekke was dat ik altijd wel de jongens kreeg waar ik op viel. Ik kreeg daardoor wel een fijner gevoel. De meeste lieten blijken dat ik leuk was., Er waren er ook bij die me wel heel leuk vonden, maar zich schaamden voor de buitenwereld. Ik als gevoelig kind had dat natuurlijk wel door. Maar ja wat doe je als je tot je oren verliefd bent? Ik ging er dan toch mee door. Totdat het te pijnlijk voor me werd. Ik heb nu pas door dat je gewoon jezelf moet blijven en dat iedereen eigenlijk wel een oordeel over jou heeft. Ik heb een lange weg afgelegd om mezelf te vinden. Ben naar een maatschappelijk werkster geweest en ook naar een psycholoog. Voor mij was dat niet echt de oplossing. Ik was zoekende. Wel kwam ik er achter dat ik er best mag zijn. Het gekke is dat ik eigenlijk altijd optimistisch was. Vooral naar de buitenwereld. Van binnen voelde ik me altijd alleen, klein, dom en verdrietig.

Ik draaide altijd plaatjes en zong heel veel met een deodorantroller voor de spiegel. Wilde ik beroemd worden? Nee ik durfde mezelf niet te laten zien en horen aan anderen. Wel hoopte ik toch dat er iemand mijn talent ontdekte., wat natuurlijk niet kan als je je niet laat zien en horen. Het was mijn uitlaatklep, waardoor alle stress verdween. Daar kon ik dan weer een poosje op teren. Ik was altijd bezig met zingen. Kon het niet hardop, dan zong ik in mijn hoofd.

Op latere leeftijd ben ik wel gaan optreden en dat was eng, maar ook  leuk en goed voor mijn zelfvertrouwen. Het gekke is dat ondanks ik complimenten gekregen heb van het publiek, me nooit beter voelde. Ik bleef altijd kritisch naar mezelf en had zoveel zenuwen dat ik maar gestopt ben. Jammer dat wel, maar ik wilde niet meer zoveel druk in mijn leven. Altijd vroeg ik mezelf af wat ik anders had kunnen doen. Ook was ik altijd bang voor de dingen die mis zouden kunnen gaan. Zoals dat het geluid zou stoppen, of dat ik mezelf niet goed zou horen. Ik wilde ook dat iedereen tevreden was. Dat is op zich al doodvermoeiend. De een wil het geluid zacht en de ander weer hard. Dus kan jij je voorstellen hoe ik me voelde? Totaal in paniek. Niemand die dat merkte, want ik had altijd een lach op mijn gezicht.   Dus ik heb voor mijn rust gezorgd en ben lekker thuis gaan zingen. Hoe dat voelt? Eigenlijk best goed. Ik heb daarna echt rust gevoeld en werd daardoor ook steeds liever voor mezelf. Er was nog wel meer gebeurd hoor waardoor ik steeds beter voor mezelf ben gaan zorgen. Maar het kwartje moet eerst vallen.

Wil jij weten wat ik allemaal heb gedaan om me beter te voelen en weten dat ik er best mag zijn, ondanks dat mensen altijd wel wat vinden? Ik heb vele dingen gedaan zoals regressie- therapie. Massages ondergaan. healings en readings om me beter te voelen en dingen te snappen of eigenlijk los te laten, want veel dingen zijn niet te snappen  omdat iedereen anders is. En elke keer als ik mezelf weer een stukje heel, voel ik me bevrijd. Wat een ander er ook van vindt. Dat is niet belangrijk. Want nu volg ik vooral mijn eigen gevoel! Ik ben er ook achter gekomen dat je er zelf voor zorgt dat je je happy voelt of niet! Ik weet nu hoe je je gedachten positief kan krijgen. Wil jij dit ook leren? Voel je welkom!

 

Ook ik leer nog elke dag. Dat hoort bij het leven. Stop niet met leren en groei en maak jezelf nog beter dan gisteren.

Liefs van mij,

 

Cobie

Reactie schrijven

Commentaren: 0